"Procesy czarownic w Polsce w XVII i XVIII wieku" to książka autorstwa Bohdana Baranowskiego, który z erudycją i literackim zacięciem omawia temat procesów o czary na ziemiach dawnej I Rzeczypospolitej. Książka poświęcona jest opisom poszczególnych przypadków, ale jest także syntetycznym ujęciem problemu. Autor tej pozycji stara się ukazać cały kontekst procesów o czary, przybliża sylwetki kobiet uznanych za czarownice i wyjaśnia, skąd właściwie wzięło się palenie na stosach kobiet w kraju, który wydawał się jednym z najbardziej tolerancyjnych w ówczesnej Europie. W cywilizacji chrześcijańskiej zawsze kładziono nacisk na obecność złych sił w codzienności ludzkiej. Diabeł czaił się za każdym rogiem i wciąż nieustannie próbował namawiać poczciwych chrześcijan do złego. Wierzono więc w złe moce diabła, ale równie mocno wierzono w to, że człowiek, a przede wszystkim czarownica, może rzucić na człowieka zły urok, przez co dotkną go niepowodzenia, a nawet śmierć. Bohdan Baranowski opisuje czasy, kiedy procesy o czary zawładnęły całą Europą, nie tylko Polską Obojga Narodów. Społeczeństwo żyło wówczas w nieustannym strachu nie tylko przed magią czarownic, lecz także przed tym, że czyjś nieuważny komentarz mógł sprowadzić na kogoś czujne oko Kościoła katolickiego, któremu wystarczył mały pretekst, by spalić kogoś na stosie. Oprócz historii procesów o czary autor charakteryzuje również społeczeństwo polskie przełomu XVII i XVIII wieku, by ukazać bardziej szczegółowo mentalność ówczesnych mieszkańców Rzeczypospolitej.